Καλότυχο το παιδί που δέχεται την άνευ όρων αγάπη ως έμβρυο: την τρυφερότητα της μητέρας και την δύναμη του πατέρα!

«Για να μπορέσει ο άνθρωπος να αισθανθεί και να εκδηλώσει την αγάπη προς τον Εαυτό του, προς τον Συνάνθρωπο και το Περιβάλλον -σε πληρότητα την ψυχική υγεία-  πρέπει να έχει δεχθεί την  αγάπη της μητέρας και του πατέρα από την αρχή της ζωής του, ήδη από την σύλληψή του. (“Womb Ecology – World Ecology” “The secret life of the unborn child”,  δρ. Thomas Verny, ψυχίατρος καθηγητής Παν/μίου Τορόντο)

 Ο νεογνολόγος J. P. Relier,  εξηγεί:

«Η αγάπη του ζευγαριού προς το προγεννητικό παιδί αποτελεί επίσης τον πιο ευνοϊκό παράγοντα για τον πολλαπλασιασμό των συνάψεων του εγκεφάλου του κι επομένως για την δημιουργία ενός πλάσματος ευφυούς και αισθαντικού».

Και ο Ρώσος θεραπευτής Lazarev εξηγεί ότι εξαιρετικές ικανότητες μάθησης και επιστήμης αναπτύσσουν τα παιδιά αν η μητέρα έγκυος αισθανόταν την αγάπη της προς τον άντρα της, το παιδί της, τον Θεό και την ένωσή της με τον σύμπαντα Κόσμο γύρω της, επειδή αυτή η σχέση αγάπης της ανοίγει στο έμβρυο επιθυμία μάθησης: επέκτασής του στο κόσμο όπου θα ζήσει.

Έχει αποδειχθεί ότι τα ανεπιθύμητα ως έμβρυα και εκείνα που κυοφορήθηκαν σε μεγάλο άγχος και συναισθηματική ταραχή έχουν ως νέοι και ενήλικοι προβλήματα υγείας, αλκοολισμού, ροπής σε ουσίες, εγκληματικότητας (βλ. φινλανδικές έρευνες, και Αθαν. Καυκαλίδη).

Οι στατιστικές αυτές έρευνες  σπουδαίων διεθνών ερευνητικών κέντρων μας οδηγούν σε σκέψεις για το πώς κυοφορήθηκαν οι μεγάλοι εγκληματίες της εποχής μας.

 Πόσο άμεση είναι η ανάγκη ενημέρωσης των νέων για την κρίσιμη περίοδο της σύλληψης-κυοφορίας-γέννησης… Είναι αναγκαίο να μάθουν ότι τότε έχουν να δώσουν αγάπη και χαρά στην νέα ύπαρξη που αισθάνεται, βιώνει και απομνημονεύει το κάθε τι…

Ο Καυκαλίδης εξηγεί ότι τόσο πολύ υποφέρει το έμβρυο ζώντας το βασανιστήριο της απόρριψης και του άγχους της μητέρας,  ώστε το βίωμά του διαμορφώνει την προσωπικότητά του ως βασανιστή ή ως θύμα…

 Ας πάρουμε επί τέλους σοβαρά τους Νόμους της Ζωής. Η μητέρα έγκυος πλάθει το παιδί της με αυτό που ζει και του το δίνει να το ζήσει κι εκείνο… χτίζοντάς το…

 Πώς θα χτίσουμε Κοινωνία Αγάπης ζώντας μέσα στην ταραχή και το μίσος;

Ας φέρουμε επιτέλους στον κόσμο τα παιδιά της αγάπης! της Ειρήνης, όχι πια του πολέμου! προσφέροντας: χάδι, επικοινωνία με την σκέψη και με τον λόγο, διάλογο από την κοιλιά, συναισθηματικό δεσμό, γαλήνιο οικογενειακό περιβάλλον και προπαντός ΑΓΑΠΗ, ΑΓΑΠΗ,  ΑΓΑΠΗ! από την αρχή της Ζωής…