Η ενδομήτρια ζωή αποκαλύπτει την πνευματική διάσταση του ανθρώπου

 

Ιωάννα Μαρή, επιτ. Σύμβουλος Επικρατείας, και  Πρόεδρος της «Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής»

Επιστήμονες από όλο τον κόσμο ερεύνησαν τις προγεννητικές εμπειρίες ενηλίκων, τους οποίους οδήγησαν, με διάφορους τρόπους, να κατέλθουν στο υποσυνείδητό τους και να βιώσουν τις εμπειρίες τους  ως έμβρυα, δηλαδή την δική τους ενδομήτρια ζωή. Με βάση τις διαφορετικές εμπειρίες 126 ενηλίκων, ο Έλληνας νευροψυχίατρος  Αθανάσιος Καυκαλίδης, από τους κορυφαίους παγκοσμίως ερευνητές, διαίρεσε τους ανθρώπους σε 3 κατηγορίες:  Α΄ ) Σ’αυτούς που ήταν εξ αρχής ανεπιφύλακτα  αποδεκτοί , επιθυμητοί από την μητέρα , Β΄) Σ’αυτούς που ήταν ανεπιθύμητοι από την μητέρα τους, κατά την σύλληψή τους και καθ’όλους τους εννέα μήνες της εγκυμοσύνης, και Γ΄) σ’ αυτούς που ήταν κατά την σύλληψή τους ανεπιθύμητοι, αλλά στην συνέχεια έγιναν αποδεκτοί από την μητέρα .

Για τους εξ αρχής αποδεκτούς, ο Αθ. Κ. αναφέρει  ότι «εβίωσαν  την άφατη αγαλλίαση κατά την σύλληψή τους από την αγάπη και απόλυτη αποδοχή της μητέρας τους.»

Για τις άλλες δύο κατηγορίες όμως αναφέρει την πολύ τραγική τραυματική εμπειρία της απόρριψής τους, κατά την σύλληψή τους, για την οποία αναφέρει ότι ήταν αφάνταστος ο πόνος που αισθάνθηκε τότε  ο άνθρωπος -έμβρυο. Ο ψυχίατρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο Thomas Verny όμοιες περιπτώσεις ερεύνησε και διατύπωσε ως εξής τα συμπεράσματά του: «Τα παιδιά που υφίστανται βία στη μήτρα έχουν ήδη προγραμματισθεί να εξελιχθούν σε ενηλίκους, οι οποίοι θα ασκούν βία στη γη και στ’άλλα γύρω τους ανθρώπινα πλάσματα. Πριν να μάθουμε να μειώσουμε και βαθμιαία να εξαλείψουμε τους επιβλαβείς παράγοντες κάθε είδους (φυσικούς και ψυχολογικούς), οι οποίοι βομβαρδίζουν το παιδί πριν από τη γέννησή του, ο αγώνας μας κατά του εγκλήματος, των κακών έξεων και εθιστικών εξαρτήσεων, των φόνων και της αλληλοεξοντώσεως, της κακίας, της μολύνσεως και της καταστροφής των εδαφών μας, των δασών, των ποταμών, των θαλασσών και της ατμόσφαιρας θα είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.»

Παράλληλα η ψυχολόγος  Laura Uplinger παρουσίασε στατιστικές Αμερικανικές έρευνες σε παραβατικούς  εφήβους, και ενηλίκους εγκληματίες για εγκλήματα βίας. «Η έρευνα στην οικογενειακή τους κατάσταση κατέδειξε ότι η μεγάλη πλειονότητα των παιδιών αυτών  ανήκαν στην κατηγορία των ανεπιθύμητων εμβρύων.»

Έρευνες σε νεογνά ενήργησε η δρ Monk και συμπέρανε ότι «τα ανεπιθύμητα ως έμβρυα ήταν σε μεγάλο βαθμό πιο ανήσυχα,» και δύσκολα να ηρεμήσουν  και εμφάνισαν προβλήματα ύπνου και πέψης.

Όλες οι έρευνες τονίζουν την σοβαρή επίπτωση τόσο στην υγεία του νεογνού και αργότερα του ενηλίκου, όσο και στην ψυχική του ισορροπία και στον ψυχισμό του γενικότερα, που συνιστά «η απόρριψη του παιδιού από την μητέρα , κατά την σύλληψή του, η κατάσταση δηλαδή του ανεπιθύμητου από την μητέρα, προπαντός κατά την σύλληψή του.»

Αυτός είναι λοιπόν ένας παράγων που φέρνει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην σύγχρονη κοινωνία, κι ας μην είναι αυτό ευρέως γνωστό. Δεν φαντάζονται καν συνήθως οι μητέρες ότι αυτή η δική τους στάση άρνησης του εμβρύου-παιδιού τους – τότε που είναι μόλις ένα ζυγωτό κύτταρο απειροελάχιστης διάστασης, - είναι δυνατόν, πρώτα- πρώτα να είναι γνωστή στο έμβρυο, και δεύτερον, να έχει τόσο σοβαρές αρνητικές συνέπειες στην σωματική και ψυχολογική του μεταγενέστερη ανάπτυξη.

Η ευρύτατη εκδήλωση περιπτώσεων εγκληματικής βίας κατά γυναικών, έχουμε πλέον την βεβαιότητα ότι οφείλεται στην μη αποδοχή του ανθρώπου-βιαστού, από την μητέρα του, τότε, στην αρχή της ζωής του, κατά την σύλληψή του.  Το παιδί αυτό, όταν, ως νέος και ενήλικος συναντά μια γυναίκα, πολύ γρήγορα την συνδέει , μέσω της ψυχολογικής διαδικασίας της ταύτισης, με την απορριπτική μητέρα του, και βιαιοπραγεί εναντίον της, εκδικούμενος, στο πρόσωπο μιας αθώας γυναίκας, την μητέρα που τον αρνήθηκε. 

Αυτό που έγινε δεν μπορεί να διορθωθεί. Αλλά η πρόληψη για το μέλλον είναι αναγκαία. Ας ξέρουν άλλωστε οι νεαρές μητέρες, ή γενικότερα , τα νεαρά ζευγάρια, που τυχόν επιλέγουν και υλικές μεθόδους …απόρριψης, ότι αυτές οι διαδικασίες δεν είναι ποτέ άνευ συνεπειών και κινδυνεύουν  αργότερα που θα επιθυμούν παιδί, παιδί να μην έρχεται…

Υπάρχει όμως κι ένα  άλλο ευρύτερο, πολύ σημαντικό συμπέρασμα για την φύση του ανθρώπου, το οποίο προκύπτει από τις γνωστικές ικανότητες του εμβρύου, ήδη από την αρχή της ύπαρξής του: από τότε που ήταν ένα κύτταρο ζυγωτό, δηλαδή από τότε που η φυσική του υπόσταση ήταν απειροελάχιστη, σχεδόν μηδενική.  Από τότε που  σωματική υπόσταση σχεδόν δεν είχε, είχε όμως μια πνευματική οντότητα, αυτοτελή, ένα εγώ, διαφορετικό από την μητέρα. Πώς αλλιώς θα εξηγούσαμε  ότι χαίρεται και αγαλλιά, όταν η μητέρα το αποδέχεται και το αγαπάει κι ότι θλίβεται και είναι δυστυχισμένο αν δεν είναι αποδεκτό και αγαπημένο;

Σώμα ακόμη δεν έχει, αλλά υπάρχει και δονείται από συναισθήματα, υπάρχει επομένως , ως πνευματική οντότητα. Βέβαια όταν το σώμα του αναπτυχθεί σε πληρότητα, από το αίμα της μητέρας και μετά την γέννησή του από το γάλα της  και την τροφή που θα δέχεται, αυτή η νέα πνευματική οντότητα θα έχει την δυνατότητα να εκδηλωθεί σε πληρότητα, με την σκέψη, το συναίσθημα, τις αισθήσεις της, την κίνησή της. Ωστόσο το εγώ του ανθρώπου, η πνευματική του ταυτότητα είναι η ίδια και υπάρχει έκτοτε. Αυτή η πνευματική οντότητα της νέας ύπαρξης, εκδηλώνει την αγάπη και την χαρά της ή την λύπη και την απογοήτευσή της, έχει μια συνειδητότητα ανθρώπινη, κι ας μην υπάρχει ακόμη εγκέφαλος… ούτε άλλα όργανα. Αυτό το ένα ζυγωτό κύτταρο που λίγο πριν ανήκε στον πατέρα και στην μητέρα, τώρα εκδηλώνει ένα νέο πλάσμα, εγκλείει τις ιδιαιτερότητες μιας νέας ανθρώπινης ύπαρξης, του πιο πνευματικού πλάσματος του πλανήτη μας!

Ορίστε λοιπόν ένα μοναδικό συμπέρασμα που δεν έχει ακόμη ερευνηθεί και αξιολογηθεί. Το πρώτο ζυγωτό κύτταρο του ανθρώπου εκφράζει ήδη έναν άνθρωπο, ο οποίος στην πολλαπλή του ιδιαιτερότητα, θα χρειασθεί 49 χρόνια( μας λένε σπουδαίοι παιδαγωγοί) για να εκδηλωθεί σε πληρότητα… ή μάλλον θα χρειασθεί μια ολόκληρη ζωή!

Για να συμπεράνουμε λοιπόν : Ας γνωρίζουν τα ζευγάρια, αφελείς νέοι μπροστά στο  μυστήριο της ζωής, ότι, όταν λένε: όχι, δεν σε θέλουμε στο πλάσμα που έρχεται κοντά τους, επειδή τους διαλέγει ως γονείς, δεν απορρίπτουν ένα κύτταρο, αλλά απορρίπτουν μια νέα πνευματική οντότητα!

Γνωρίζοντας αυτή την μοναδική αλήθεια, ίσως θα μπορέσουν να κατανοήσουν πόση ευτυχία, δώρο μεγάλο δέχονται κατά την σύλληψη του παιδιού τους!

Αν αυτό κατανοήσουν, αυτό το δώρο δεν θα μπορέσουν να το αρνηθούν.